Pim Ras - NL
--
Jeroen Toirkens - NL
Jeroen Toirkens zal alleen de zaterdag een lezing verzorgen in het theater. Programma en tijden worden later bekend gemaakt.
Jeroen Toirkens (Nederland, 1971) richt zich met name op sociale documentaire fotografie en ‘slow journalism’ projecten.
In 2011 verscheen zijn eerste boek NOMAD (Lannoo), een zoektocht van twaalf jaar naar de laatst levende nomaden op het Noordelijk halfrond. Met dit boek creëert hij een divers maar ook schrijnend beeld van nomadisme in de 21ste eeuw. Jelle Brandt Corstius schreef het begeleidend essay. Hiermee wint hij de prestigieuze Canon Prijs (Zilveren Camera, 2011) voor vernieuwende fotojournalistiek. Volgens de jury: “Een project dat in deze jachtige tijden benadrukt dat een jarenlange concentratie op één onderwerp leidt tot nieuwe inzichten, kennis en beelden die de clichés superieur ontstijgen.”
In 2013 volgt zijn tweede boek SOLITUDE, In the wake of Willem Barentsz (Lannoo) Voor dit project werkte hij samen met auteur en Scandinavië correspondent Petra Sjouwerman. Samen schetsen zij een intiem beeld van mensen die in afzondering leven in het Arctische noorden van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland – kortweg de Barentsz-regio. De laatste overgebleven wildernis van Europa.
In 2015 werd hij door het Anchorage Museum in Alaska uitgenodigd voor een residency op het afgelegen eiland Little Diomede, middenin de Beringstraat. Dit resulteerde in de grote internationale groepstentoonstelling: “View from Up Here”.
Momenteel werkt hij samen met Jelle Brandt Corstius aan het project BOREALIS. De komende vier jaar bezoeken ze de boreale zone, een cirkel van voornamelijk naaldbomen die zich uitstrekt over Europa, Azië en Noord-Amerika. Ze gaan op zoek gaan naar de verhalen en mensen in de bossen. Wie wonen hier? Hoe wonen ze? En hoe verhouden de inwoners zich tot het woud?
Jeroen begeleidt voor Nordic Vision fotoreizen en masterclasses over storytelling en documentaire fotografie.
Portret © Mirre Korevaar Wijnja
Glyn Dewis - UK
Glyn Dewis neemt je mee terug in de tijd met zijn 1940-project en laat je zien hoe je een klassiek, tijdloos portret kunt maken met de looks van lang geleden. Glyn legt uit hoe je hetzelfde licht kunt maken met studiolicht of strobistlicht en hoe je je niet hoeft te laten leiden door budget.
In dit vintage-project krijgt het beeld een moderne behandeling, waarbij Glyn je laat zien hoe je de hedendaagse techniek optimaal voor je kunt laten werken en de beelden echt een sfeer hebben en een gevoel oproepen.
Cigdem Yuksel - NL
Cigdem Yuksel richt haar camera op situaties waar de strakke regels van de maatschappij wrijven met de menselijk kant. De afgelopen jaren fotografeerde ze vele facetten van de vluchtelingencrisis. In mei 2016 reisde ze af naar de Turkse stad Gaziantep om een schrijnende portrettenserie te maken van Syrische vluchtelingenkinderen die werken in textiel- en schoenenfabrieken. Ze won er de prestigieuze Canon Zilveren Camera mee. De jury roemde de manier waarop fotoserie Westerse consumenten confronteert met de consequenties van onze politieke en economische keuzes. Met haar onderwerpen probeert ze zo dicht mogelijk bij zichzelf te blijven. "Het moet me raken, ik wil compassie voelen of frustratie. Er wordt vaak in cijfermatig beleid gedacht, maar er is ook een menselijke kant."
Pf interviewt fotografen in het Live Shoot theater tijdens P.I.2019 EXPERIENCE
Ton Hendriks, hoofdredacteur van Pf Magazine interviewt drie vrouwelijke fotografen die in de fotojournalistiek grote naam hebben gemaakt.
Annabel Oosteweeghel
Annabel Oosteweeghel fotografeert voornamelijk voor de nationale kranten zoals Volkskrant, AD en NRC, maar heeft daarbuiten ook een grote klantenkring, waaronder SNS, ING, Albert Heijn en Schiphol. Daarnaast maakte zij eigen projecten waarin zij bijzondere verhalen vertelt van gewone mensen uit onze maatschappij. Vanuit haar vroegere opleiding in de film gebruikt ze fotografie op een filmische manier. Zelf zegt ze over haar werk: “Iedereen kent die momenten en iedere dag heeft die momenten. Dat wil ik laten zien. Daarom werk ik het liefst op locatie en daarom zijn mijn beelden herkenbaar. Bereikbaar. Mijn foto’s en films zijn niet mooier dan de werkelijkheid. Ze zijn zo mooi als de werkelijkheid kan zijn.”
Marieke van der Velden
Marieke van der Velden is een Nederlandse fotografe die naast haar commerciële opdrachten in de afgelopen 20 jaar de hele wereld over heeft gereisd. Zij maakte vaak foto’s in opdracht van Ngo’s, maar ook vanuit haar eigen initiatief. Met fotoseries zoals Baghdad Today, A Monday in Kabul en haar film The Island of All Together probeert ze het dagelijkse nieuws voor de kijker in een bredere context te plaatsen. Over haar werk zegt ze: “Het belangrijkste wat ik tijdens mijn werk het geleerd is dat ieder persoon een eigen verhaal te vertellen heeft. Door mijn eigen persoonlijke projecten aan het dagelijks nieuws toe te voegen, hoop ik dat mensen zich in elkaar kunnen herkennen.”
Cigdem Yuksel
Cigdem Yuksel richt haar camera op situaties waar de strakke regels van de maatschappij wrijven met de menselijke kant. De afgelopen jaren fotografeerde ze vele facetten van de vluchtelingencrisis. In mei 2016 reisde ze af naar de Turkse stad Gaziantep om een schrijnende portrettenserie te maken van Syrische vluchtelingenkinderen die werken in textiel- en schoenenfabrieken. Ze won er de prestigieuze Canon Zilveren Camera mee. De jury roemde de manier waarop de fotoserie Westerse consumenten confronteert met de consequenties van onze politieke en economische keuzes. Met haar onderwerpen probeert ze zo dicht mogelijk bij zichzelf te blijven. “Het moet me raken, ik wil compassie voelen of frustratie. Er wordt vaak in cijfermatig beleid gedacht, maar er is ook een menselijke kant.”
